Valla bir kez daha mikael stanne in ne kadar cekici bir adam olduğunu düşünüyorum şu konseri izlerken:
youtu.be

Afiyet olsun

Afiyet olsun. Beykoz'da kahvaltı yapıyorum.

Bize de Mahur Beste yi çal..
afiyet olsun.

Benimkilerde olmuyor. Oluyorsa gerçek arkadaşim değillerdir haliyle öyle bir şey fark edersem ben bitiririm arkadasligi ya da samimiytimi azaltirim.

Bes parasiz kaldigimdan kimsenin haberi olmuyor, anons etmiyorum cunku. Yeni bi cevreyse icinde oldugum "Burnu havada bizimle takilmiyor" oluyorum, cevre eskiyse "Bi sebebi vardir" deyip geciyorlar.

Olmuyor

olmuyor. birbirimizin elinden tutuyoruz. malum hayat hergun gulluk gulistanlik degil.

Olmuyor ayni anda kovulmayi basariyoruz.

benim arkadaşlarda bariz değişiklik oluyor.

bi kere asla hesap filan ödetmezler. gittikleri yerlere çağırdıkları zaman masrafları karşılarlar. kendimi ezik hissetmeyim diye ufak tefek şeyleri bana ödetirler sadece.

sadece bana karşı değil hangimizin başına gelse diğerleri böyle davranıyor. arkadaş grubu dediğim de samimi arkadaşlarım dostlarım. yoksa diğer her görüştüğüm insan bu durumda olduğumu bilmez bile.

Olmuyor. Birbirimizin para durumunu pek bilmeyiz benim cevrede zaten.

Olmaz mı be kardeşim. Hiç biri yüzüme bakmadı. Ailem bile bakmadı gerçi. Şimdi çok şükür iyi yerlerdeyim. Ama hiç birinin bu tavırlarını unutmayacağım galiba ;)

En çok ta yalnız olduğumu anladığımda üzülmüştüm onların yardım edip etmemesi çok da üzmedi beni.

Olmuyor olamazda zaten ona göre adamlarla arkadaşlık yapıyorum..

''insanlar, sizleri çalışmayan, çalışmak istemeyen biri olarak görür. hiç sormazlar acaba neden işsizsiniz diye. çünkü kendileri çalıştıkları/çalışabildikleri için herkesin de iş bulmak konusunda sıkıntı yaşamayacağını düşünürler.

bu zamanlarda gerek telefonla gerek fiziksel olarak yanınızda olan insanları sakın unutmayın. hak ettiklerinden fazla değer verin bunlara.''

(bkz: işsizlik/#72219481)

üst paragraf akrabalarımı, alt paragraf ise arkadaşlarımı tanımlamaktadır.

sonra ben akrabalarımla olan ilişkilerimi azalttığım zaman hayırsız evlat ben oluyorum.

Bir arkadaşım helikopter yayinlarindan bir kitap hediye etmisti bana. Kapağındaki sadelik cok hoşuma gitmişti. Onun dışında ayrıntı' nin kapaklarını da beğeniyorum.

Ocarina.

ney

ukulele, ney, kazoo
pan flut, Xylophone

Annem babam kullanıyor. Memnunlar bi sıkıntısi yok. Ben numaramı taşiyabilseydim bimcelle geçerdim.

ben iki yila yakindir kullaniyorum, memnunum bayagi. zaten turk telekomun altyapisini kullaniyorlar.

Türk Telekom ne ise o. Bölgenizde Türk Telekom kullananlara bakınız

1-2 tanıdığım kullanıyor. Hepsi de tavsiye ediyor.
Çekmeme sorunu turktelekom hatları kadar. Fiyat olarak çok iyi denemekte fayda var.

Bir tek internet üzerinden lira yüklemeyin diyorlardı. Çünkü hesabınıza geçmiyor diye okudum. Onun dışında marketten yüklersen sıkıntı yok.

www.matmazel.com bundan almıştım eşime. güzel kullanışlı hoşuna gitmişti. inceleyebilirsin.

ben oxxo'dan aldım sade bir şey geçen sene mayısta. 40 liraydı çok da sağlam çıktı.

Matras'inkiler guzel. Bir ara cizimlerini ben yapiyordum hatirliyorum:))
Fiyatlsri da şişirme degil bildigim kadariyla.

Vakkodan al giysin5

Beyazıt gedikpaşayi gezerseniz bol çeşit bulabilirsiniz.

Valla kaliteli olsun diyorsanız şunun neredeyse aynısınin kadin için olanindan(küçük, fermuarsiz) 6 yıllık bir tane var bende. Bi 3 sene daha gider galiba.
encrypted-tbn0.gstatic.com

Polo marka.

Derimod kullanıyorum. Gayet kaliteli.

Beymen'inkiler de güzel

Ben de sevmiyorum. Ama sizin saydığınız etkenlerden dolayı değil. Çok kısa açıklamak gerekirse, tembel olduğum için çalışmayı sevmiyorum.

bezgin bekir sen misin?

sevmedigin isi yapiyorsun o yuzden bu sekilde hissediyorsun, ama etrafindaki insanlarin buyuk cogunlugu isini sevmeden yapiyor, o yuzden calismak zor geliyor. isini severek yapanlar da azinlikta, onlar mutlu

hazır sorumluluğun ve maddi sıkıntın yokken mesleğini değiştir.

ben varım. güzel ortamda güzel denebilecek insanlarla çalıştım 6 sene. iyi de kazanıyordum. iş temposu bazen hayvan gibi yoğun olsa da (haftada 70+ saat çalışmak gibi) projeler bitince kafa izni filan veriyorlardı. proje esnasında izin kullanmak fln da mümkündü. öğlen işin varsa çık hallet gel, sabah kaçta gelirsen gel, istersen evden çalış yeter ki işi hallet modeli ile oldukça rahat bir ortamdı. başarılı, işini düzgün yapan, sevilen de bir çalışandım.

ancak, çalışmak olgusundan bayaa bayaa nefret ediyorum. iş ile alakalı değil bence, ben genel olarak çalışmayı sevmiyorum. başka şirkette başka yerde başka insanlarla başka imkanlar altında da çalışsam yine sevmeyeceğim. sebebi de ÇOK FAZLA ÇALIŞIYORUZ. haftada 3-4 gün, günlük 4 saat filan olsa o zaman seve seve çalışırım, çalışmaktan ziyade oyalanmak gibime gelir. ama haftanın 5, yoğun zamanlarda 7 günü, 40-45 saat, yoğun zamanlarda 70-80 saat, trafiği yolu suyu elektriği derken sevilecek bir yanı kalmıyor malesef. hayatımı sömürüyor çalışmak. içinde bulunduğumuz çalışma modeli sıkıntılı.

hatırlıyorum bi kere kar yağdı, servisler 9.30ta aldı çalışanları, 10 gibi ofisteydik, 14:30da da çıktık yine kar sebebiyle. MUH-TE-ŞEM bir gün olmuştu, yapacağım bütün işleri de yapmıştım. 15:00'da evdeydim, çıktım sahilde yürüdüm kitap okudum, film izledim vs ve hala saat 6 bile değildi. bir sürü şeye zaman kaldı. çalışma hayatımın en güzel günüydü desem yalan olmaz.

bu şekilde az çalışayım desen part time çalışma opsiyonları var. az çalışıp bol bol zamanın oluyor ama bu sefer de o bol bol zamanı değerlendirecek yeterli paran olmuyor. bu da böyle yaman bir çelişki. mecburen razı oluyoruz o yüzden aynı modelde çalışmaya devam etmeye. işi sevdiğimizi fln sanıyoruz ya da hayatta yapacak başka hiç bir şeyimiz olmadığı için (çünkü vüzyonumuzu geliştirecek zamanımız da paramız da imkanımız da yok) işe odaklanıyoruz. halbuki yaptığımız şey birilerini zengin etmekten öte bir şey değil. özel şirketlerde şirket sahipleri ile hissedarları, devlette de malum kişiler zengin olup duruyor üzerimizden. biz ise işçiyiz işçi kalıyoruz. senede verdikleri 3-5 kuruş prime, 'Yönetici' gibi havalı pozisyon ünvanlarına, elimize verdikleri 'iş' telefonlarına, altımıza verdikleri arabalara fln tamah ediyoruz.

Kimse çok bayılarak çalışmıyor. Ancak babadan zengin ve çalışmak zorunda olmadığın için sana daha çok batıyor bu durum. Normal yani, yapacak bir şeyin yok.

Ben de hiç sevmiyorum. Zorla olan hiçbir şey sevilmiyor zaten.

Ben!

Ek: çalışma saatleri en yüksek ülkelerden biriyiz ve çok ucuza çalışıyoruz.

kendi birikmiş param ve babadan kalacak şeyler bana bir ömür yeter ama şimdilik durum bu.

diyebilecek bir hayatım olsa ne yapardım bilmiyorum ama şuanki durumumda it gibi çalışıyorum belli bir seviyeye gelmek için. sevmediğimi söylemreye cesaretim yok. yapmak zorunda olduklarım var sadece.

@photo85 e katılıyorum. ucuz iş gücü türkiye.

hiç sevmiyorum. Ne yazık ki çözüm bulamadığımdan mecbur çalışıyorum :/

yakın durumlardayız ama çalışmayı sevmiyorum diyemem. bunun sebebi de sanırım işsiz olmanın, adresinin belli olmamasının getirdiği iç kemirici huzursuzluğun, çalışmayı sevmemeye daha ağır basması. işsiz olma, sevdiğin işi kur diyecekler için de şöyle bişey var;

altın elbiseli adam'ın videolarını açıp izliyorum arada, birden fazla kez denk geldim muhabbetlerinde ve resmen üçüncü gözüm açıldı. adamlar diyor ki sevdiğin işi yapınca adı üstünde, İŞ, sevdiğinden şeyden de oluyorsun zamanla. bak işte bu çok ürkütücü. düşünsene. hobinden nefret eder hale gelmişsin. çünkü insan. çünkü problem. ne yapacaksın o zaman?

o yüzden çalışmayı sevmemeyi sevmek iyidir. söyleneceksin. stres atacaksın. arada da hayatını ne kadar yaşayabilirsen yanına kâr işte.

Var ben. Nefret ediyorum. İşe gittiğim her gün başım çatlıyor ağrıdan.

Bir metropol hikayesi
Acımak
İnsan ne ile yaşar
Hikayem paramparça
Yüzyıllık yalnızlık

Çavdar tarlasında çocuklar
Katya nin yazı
Papillon
İnce memed 3
Küçük Ağa

Ya bu en sevdiğin film kitap vs sorularını gördukçe şaşırıyor ve cevap noktasinda geriliyoum cidden. Insanlar nasil o güne kadar yuzlercesini deneyimlediği bir türde rahatça seçim yapabiliyor aklım almıyor. Size mahsus demiyorum, yanlış anlamayin. Ama şimdi bu soruyu okuduktan sonra aklima onca soru geliyor. Hangi tür, kuram mi roman mi oyun mu biyografi mi, otobiyografi mi? Hangi dönem, 1800ler mi 1900ler mi 2000 ve sonrasi mi? Dram mi, bilim kurgu mu, tarihi mi, sosyolojik mi, felsefi mi? Hele ulke bazinda olani var ki ona giremiyorum. Ben tikandim cidden.

Soruya ille de cevap vermek gerekirse:
Siyah deri beyaz maske
Onca yoksulluk varken
Açlık
Veba
Jane eyre

Ama bunlarin hiçbiri en sevdigim değil:/

Edit: Hâlâ oynamalar yapıyorum o denli bulanık benim için.

Karamazov Kardeşler
Gazap Üzümleri
Oblomov
Diriliş
Masumiyet Müzesi

Yüzyıllık Yalnızlık
Yabancı
Flaman Tablosu
Genç Werther’in Acıları
Büyücü’nün İlk Kuralı

suç ve ceza
beyaz geceler
ölüler evinden anılar
yeraltından notlar
genç werther'in acıları

Suç ve ceza
Yüzyıllık yalnızlık
Saatleri ayarlama enstitüsü
Tehlikeli oyunlar
Ruh adam

Huzur
Düşüş
Martin Eden
Yalnızız
Saatleri Ayarlama Enstitüsü

Entry-nick oldum. (Seriyi bir kitap olarak sayacağım.)

Edebiyat;
-Kayıp Zamanın İzinde (Gelmiş geçmiş en iyi edebi eser, üzerine yok, hatta yanına yaklaşabilen de yok)
-Gecenin Sonuna Yolculuk
-Eski Ustalar
-Huzursuzluğun Kitabı
-Oblomov

Felsefe;
-Minima Moralia
-Aylaklığa Övgü
-Aşkın Metafiziği
-Sevme Sanatı
-Sokrates’in Savunması

ince memed 1
kafamda bir tuhaflık
ölümün gölgesi yok
sevme sanatı
paradigmanın iflası

şato
bozkırkurdu
yalnızız
sevgili arsız ölüm
martin eden

Hakkaride bir mevsim
A'dan X'e: John Berger Tarafından Kurtarılmış Mektuplar
Cehenneme Övgü
Demir Ökçe
Çocukluğun Soğuk Geceleri

Kesinlikle en sevdiklerim değil, beğendiklerim arasından aklıma ilk gelenler.

puslu kıtalar
yüzyıllık yalnızlık
kurtlarla koşan kadınlar
parfümün dansı
suskunlar

hepsini en az iki ya da fazla kere okudum,

narziss ve goldmund (hesse)
uyanış (sartre)
mülksüzler (le guin)
katıksız sevgi (jack london)
cennetin doğusu (steinbeck)

Gülün Adı
İki Şehrin Hikayesi
Savaş ve Barış
Sefiller
Açlık

Kitap demişsin ama 'Roman' kastettiğini düşündüm. 'Anı' desen mesela, liste olduğu gibi değişir.

principia, newton.
diyaloglar, Galilei
kapital, marks
türlerin kökeni, Darwin
lectures on physics, Feynman
lectures on quantum mechanics, Dirac.

bu beş kitaba bayılıyorum. dünyanın gelmiş geçmiş en zeki insanları ile muhabbet etme şansı veriyor.

degmez

martin eden
mrs dalloway
yalnızız
dalgalar
gecenin sonuna yolculuk

Beyaz Geceler
Sefiller
Kızıla Boyalı Saçlar
Bir Gün Tek Başına
Saatleri Ayarlama Enstitüsü

Dönem dönem listede bir-iki kitap değişebiliyor, yeni kitaplar okudukça onlar girip çıkabiliyor ama şu an en sevdiğim dediklerim:
1. Moby Dick
2. Anna Karenina
3. Karamazov Kardeşler
4. Zorbaların Elinde
5. Göğü Delen Adam

Ben de çok zorlanıyorum bu tip 'en sevdiğin X' sorularına cevap vermekte.

Karamazov Kardeşler
Veba
Ölüm: Bir varmış bir yokmuş
Okulsuz Toplum
Otostopçunun Galaksi Rehberi serisi

düşününce ilk aklıma gelenler arasında. aklıma gelmeyenlere yazık ediyormuşum gibi hissediyorum.

yazdığınız kitaplardan 6-7 tanesinin siparişini verdim az önce teşşekürler. varsa yazın araştırıp sonraki ay yine kitap alacağım.

hangilerinden sipariş verdin

En sevdiğim 5 kitap yerine beni etkileyen 5 kitap şunlar olabilir:

Etika
Böyle buyurdu zerdüşt
Fark ve tekrar
Mülksüzler
Neuromancer

Turuncuyu beyaz kalemle istediğin ten rengine göre açabilir ya da kahveyle daha da koyu ten elde edebilirsin. Turuncun yoksa kırmızı ve sarı ile gidersin.

Edit: Ama kalemi kağıda değdirirken çok bastirma. Yumuşak ve hafif dokunuşlarla ince ince katlar şeklinde git. Misal ince bir tabaka turuncu geçtikten sonra uzerine beyaz/kahve geç ama cok ince yumuşak dokunuslarla. Bir tavsiye de parmagini devreye sokman. Parmağinla boyalari yayıp dağitabilirsin.

Gördüğünüz hiper gerçekçi resimleri on renkle yapmıyorlar. Derwent gibi markaların yüzlerce renk ve ton seçeneği var, çeşit çeşit ten rengi de var.

10 renkle beklediğin sonucu almak gerçekten imkansıza yakın.
bu tarz işlerde her bölge için ayrı bir set kullanıyorlar.
mesela ten rengi için ayrı bir set, su renkleri için ayrı bir set, orman renkleri için ayrı bir set vs vs...

"Çok araştıran ve sorgulayan biri." ondan

Umutları tükendiği için. Çünkü insanı yaşatan bir umuttur.

Iyi şartlar her zaman eşit değildir "yaşama" eyleminden zevk almak. Herkes hayatı sevmiyor haliyle bir noktadan sonra devam etme zorunluluğu hissetmeyebiliyor.

hayat ve ölüm denen şeyin ne olduğunu kafasında çözüp ve anlamsız bulup, erkenden son vermek istemiş olabilir. bir derdi, sıkıntısı da olabilir. hepsi ihtimal, bilemeyiz.

Bazen kimseye bir şey anlatmak istemiyorsun. Anlamıyorlar, dinlemiyorlar. Ya da dinleseler de inanmıyorlar. İyi, olumlu bir şey yapabilme ihtimalin kalmıyor. O eşiği geçince intihar etmemek zorlaşıyor.

intiharin genlerle gelme ihtimali yuksek. Yani fitrat olayi. Soyle soyliym, tecavuze ugramis, iflas etmis, bitmis olabilirsin ama hayata tutunursun. Intihara meyilli kisilik ise, zaten yikilmaya meyilli. Sunu dusun, nasil ki habis ur, kanser hucresi yok ediciyse, ve bir insani olduruyorsa, sunu varsay ki aslinda butun dunya da baska bir yasayan organizmanin icinde bir hucre. Savas, intihar, olum, kotu dusunce de bu dunya hucresinin kanseri. Ve kendi kendini bititiyor. Allah yasama sevinci versin diye dua edilir. Inancli olmak, olmamaya gore hayata tutunmak icin buyuk bir destektir. Bu dusuncelerle batakliga saplanma. Uret ve bir ise yaradigini dusundurecek seyler yap. Zirva gibi gelebilir ama, yazarak ancak bu kadar iletebiliyorum. Sevgiyle kal.

Gerçekleri algılamaları bozulduğu, olayları yanlış algılayıp yanlış düşündükleri için intihar ediyorlar. Araştıran sorgulayan kimse intihar edemez zaten, merak eder çünkü. Umutlar hiçbir zaman tükenmez. İnsanı yaşatan da umut değildir, insan yaşar ve yaşamanın kendisi sürekli her zamAn her türlü umudu içinde barındırır. İntihar edenler bunu geçici süre göremeyen insanlardır.

İnsanın bi dayanma eşiği oluyor, o eşiği geçince bu kararı soğukkanlılıkla uygulayabiliyorsun bence. 1000lerce kez intihari düşünmüşümdür fakat yapabilecek cesareti kendimde bulamadım. Geleceğe dair umutların tükenmesi var olan durumu kabullenememe.. çok düşünmek hissetmek sorgulamak. Bunlar birleşince, birazcık da anlık deli cesareti. İntihar edilebiliyor demek ki. Ben anlayabiliyorum intihar eden insanlari

intiharın en büyük sebebi olarak çevre baskısı diye biliyorum. ailesiyle arası iyi zannedersin mesela ama hep okul başarısıyla ilgili baskı yaşamıştır. anne babasına sorsan biz sadece ilgili ebeveynleriz derler.etrafıdaki insanların onu sevme sebeplerine kendisi hiç değer vermiyorsa bu çelişkiyle başa çıkamamak da baskı yaratmış olabilir.ya da en basiti sevgilisi aldatmıştır..anlık bir karardır.tanımadan bilemezsin.

Bazı nedenlerle birey olma aşamasında güçsüz ve yetersiz kalmış olabilir. Etrafından da doğru yönlendirme ve nitelikli eğitim almamışsa, yanlış anlamlandırmalar sonucu çözümü hayatına son vermekte bulabilir.

Yıllar önce bir video izlemiştim. Bir psikolog avm nin içindeki korkuluklardan kendini aşağıya usulca bırakıyordu. Aynı soruyu sorup durmuştum. Neden neden. Olmamalı. Fazlaca içimi karartmıştım günlerce. Sonra o video internetten silinmeli diye düşünmüştüm.

Aslına bakarsan belki de “hiçbir şey dışarıdan göründüğü gibi değildir”. Sana göre iyi üniversite, iyi bölüm olabilir. Dışarıdan ailesinin sevdiği biri gibi görünebilir. Belki de ihtiyacı olan bunlar değildir. Eksiktir. Üzgündür. Mutsuzdur. Çaresizdir. Belki de kimsesizdir. Bilemeyiz.

"Ailesinin, arkadaşlarının sevdiği biri." bunu asla bilemezsiniz.

öncelikle başınız sağolsun. o ruh haline girmeden anlaşılması çok zor bir psikoloji. bildiğin kafanda bir şeyler bozuluyor. yokluk, boşluk hissi huzur vermeye başlıyor o zaman plan yapmaya başlıyorsun. şu ilaçtan mı içsem yoksa otobanda 200le gidip kaza mı yapsam veya şuradan kendimi mi atsam napsam diye. bu ruh halini kabul edersen sonun intihar oluyor. bunun doğru olmayan bir şey olduğunu farkedersen de gidip profesyonel yardım alıyorsun.

zamanında hafif bir antidepresana başlamıştım prospektüsünü okuyunca çok düşük bir oranda da osla intihara ilişkin düşünceleri yan etki olarak arttırabileceği yazıyordu ki başladıktan kısa bir süre sonra sabahları yataktan "intihar etsem ne güzel olur ha kurtulurum biter" diye kalkmaya başladığımı farkettim. aklıma prospektüste yazan gelmeseydi belki de yapardım. doğrudan doktora gittim böyle böyle düşünüyorum kurtarın beni bu düşünceden diye rengi attı kadının ilacımı değiştirdi de rahatladım. ama şu ana kadar o zamanlarda ölüm düşüncesinden bulduğum huzuru başka hiç bir şeyde bulamadığımı da söyleyebilirim. dendiği gibi yaş ilerledikçe aman ne gerek var diyip ona da üşeniyorsunuz arka planda kalıyor öyle çok düşünülmüyor.

hayat çok boş. ailelerimizi mutlu etmek için üniversiteye gidiyoruz, patronumuz para kazansın biz de açlıktan ölmeyelim diye vaktimizin %30unu işimize ayırıyoruz. gerçek bir yaşama amacı olmadan, istediğin şeyi yapmadan çok manasız geliyor. keşke ufaklıkla daha önce konuşma şansımız olsaydı belki yardımcı olurdum. çok üzüldüm.

Kfanı geriye doğru değil de, o çıkıntı gibi duran yerin sağı ve solundaki kulakçıklara doğru çevirip yatınca efsane uyunuyor.

+1

sizi şuraya alalım sevgili kibrit.

(bkz: şehirlerarası otobüslerin hatalı koltuk tasarımı)

e iyi de dalınca kafam öne düşüyor. hem belki uyumayacağım. yani kulakçık tamam. tepe kısmı niye öne eğik bunun?yani özellikle kafanı tam yaslayama, ensenin arkası boş kalsın diye yapılmış gibi değil mi?

Bi ben rahat oturamıyorum herhalde diyordum, yalnız değilmişim. Bu koltuklara gore bel dışa doğru kavis yapıyor, boyun ve kafa mecburen önde oluyor ki hic sağlıklı bir pozisyon değil hele ki uzun saatler oturmak durumunda kalınca. Ha çözüm olarak ne yapılabilir, bel ve boyun boşlukları yastık ile doldurulabilir bir nebze.

Ben de hep bunu düşünürüm. Uçaklar yine neyse de minibüsler çok kötü. Kafamı öne bastırıyor resmen koltuk. C gibi bükülüyorum.

encrypted-tbn0.gstatic.com

fotoyu açmayın korkunçlu.

vitamin eksikliğinden iyileşmiyor. bol bol meyve sebze yemelisin. özellikle c vitaminli olanları tercih et.

@diffarentiationation dsakdopsakpo O kadar değil la inanmayın açabilirsiniz :D

b12 eksikliğinden oluyor genelde. vazelin sür iyi gelir. düzgün beslen :)

Bu bende de olmuştu. Doktor dönem dönem mevsim geçişlerinde olabileceğini hatta stresin de tetikleyici olduğunu deyip b vitamini hapı ve hamazinc adli bir krem vermisti. Birlikte kullaninca bu ikisini iyi geliyor.

"Cheilosis" veya "keylozis" olarak geçer. Üstteki arkadaşların dediği gibi genel manada özbakım eksikliğinden kaynaklanır (düzgün beslenmeme [ağırlıkla vit-B2 eksikliği], stresli bir dönemden geçme, alkolü fazla kaçırma, hepsinin bir arada olması vb).

İyi beslenip uyku düzeninizi oturtun, düzelecektir. İnat edip düzelmezse cildiye veya iç hastalıkları -hangisi size uygun gelirse- polikliniğine başvurabilirsiniz.

Aynısı bende de oluyordu. Genelde grip üst solunum yolu enfeksiyonları öncesi veya sonrasında ortaya çıkıyor.
Bağışıklık sistemi düşüklüğünden oluyor. İyi beslen, uykunu al, mümkünse spor yap.
Bu arada herhangi bir krem işe yaramıyor boşuna kullanma bence.

angular cheilitis dediğimiz şey bu. çok karbonhidratlı beslenme, şeker hastalığı gibi nedenleri de olabiliyor.

Valla ben mesajıma 15-20 gun sonra dönen insana bir daha mesaj atmazdım. Ha sen atmışsın o da 24 gun sonra dönmüşse bir daha yazma bence. Belki dönem donem yedek listesinde yer açılıyordur ondan yazıyor olabilir.

yedek listesinde yer aciliyordur kismini anlamadim aciklar misin? ekli oldugum halde mesajim filtreleniyor mu yani?

Evli falan olabilir...
senin yerinde olsam cevap gelince konudan tamamen kopmuş-uçmuş olduğumu belli eden bişey yazarım, mavi ekran veririm ya da hiç cevap yazmam.

Yedek kulübesindesin ama fazladan bir yer varmış da oraya koymuşlar seni. Hani, maça dahil olman çoook çok uzak bir ihtimal.

Kızlar niye böyle'ye cevap: Yedek kulübesini dolu görmek yaşam motivasyonlarını arttırıyor.

Sana gelince: Birincide olayı göremeyip ısrarcı olman çok gurursuzca değil mi?

Ben bir ilave yapayım.

'Hayır' diyemeyen insanlar vardır. Direkt olarak Hayır diyemedikleri için davranışlarıyla ince ince 'Hayır' mesajı verirler.
Senin kız eğer 'hayır' diyemeyen insanlardansa 'ince ince' evresini geçmiş, 'artık 'kalın kalın' hayır mesajı veriyor da olabilir.

@mirket +1 bence de gururlu olmalısınız. Bu kişi sizi önemsemiyor belli ki, sizi önemsese o kadar yoğun işin içinde bile yazar. Empati yapın.

Bu hesaba göre kıza sen hiç mesaj atmazsan kız sana 6 ay sonra mesaj atacak ve "slm nbr ;)" yazacak. Bence bu fırsatı kaçırma asdskktagjs

can sıkıntısı.

Ben anlamadım. Kıza nereden mesaj atıyorsun? Telefondan mı? Telefondan atılan mesaja mı 24 gün sonra cevap veriyor? Pardon da cern’de atom altı parçacıklarıyla uğraşmıyorsa meşgul filan değildir. Sen biraz safsın kusura bakma. Ben olsam direkt kızı engellerdim. Yazmazdım daha da.

Efsane olmus =D Ben boyle bisi yapsam amacim karsidaki kisiden kurtulup uzaklasmak olurdu.

Kız muhtemelen senden gelen her mesajda "yuh yine mi ya" diyordur. İstenmediğin halde mesaj atmayı bırak, bir de sende kalayım falan demişsin. Gururlu davran +1

ben duyurunu okumaktan bunaldım, sen yaşamaktan bunalmamışsın.

arkadaşlar yedek kulübesi yazmış ama yedek bile değilsin. canı sıkıldığında zaman geçirgeci olacak bir aparatsın. stres topu gibi bir şey yani. erkek olarak görülmüyorsun. hatta insan olarak bile görülmüyorsun. yoğunluk dediğin saat ile olur, 24 gün ne olum?

sana bir kez geç yazdığında derhal defterden silmen ve başkasına geçmen gerekirdi. başkasına geçmeyeceksen bile sil, hiç düşünme.
kapıda bekleyerek, yolunu gözleyerek bu işler yürümez. ya olur, ya olmaz. seninki "olmaz" kategorisinde.

sen yenisin galiba dicem de sen daha dünyaya yeni gelmişsin:)

seni istemiyor, yedek bile olamazsin onun icin, ayip olmasin diye yaziyor ama gec cevap veriyor ki anla da yazma bi daha diye. hic cevap vermese suclu hissedecek ayip olmus gibi hissedecek.

bende de var boyle bir kisi. ben kadinim. mahalleden biri var ara ara bana mesaj atar, bazen bana yuruyor bazen arkadasca konusuyoruz. ama nadiren konusuyoruz zaten. ben ona her seferinde mesafemi koyuyorum cunku erkek arkadasim var ona da soyluyorum hep. ama o yurumekten vazgecmiyor. rahatsiz oluyorum ama yazma artik da diyemiyorum ayip olur annelerimiz arkadas sayilir vs diye bir sey diyemiyorum. kendisi asla yedegim olamaz ki zaten ben asla kimseyi yedek yapmam cunku hem ayip ve cirkin bir sey hem de ben sevgilimden asla ayrilmam. herif beni aldatti yine de ayrilmadim.

o yuzden her yuzunuze gulen kiza yedekte tutuyor demeyin. bana yazmayan birine ben asla yazmam, yazana da ayip olmasin diye cevap veririm.

ezik ve gurursuz olduğun için seni adam yerine koymuyor. o yüzden.

kardes dogru durust veri yok,kizla alakan nedir? millet red yemeye, itilmeye kakılmaya alışık. biraz veri sağla cevap verelim. ben onemsedigim kisi geliyorsa mesajına geç donerim mesela. duruma bakar,dusunurum vs. onemsiz biri ise hiç donmem ya da kisa surede musait degilim derim. Turkiye'de iliskiler kisitli,sinirli. 2 mesaj atmakla da yuzsuz olmuyorsun elbet. Bakma yazanlar yuzsuzluge oyle muptelaki her durumu yuzsuzluk sayiyor.

gec donme sebebi yedek kulubesinde olman olabilir tabii. baskasi varsa onu nereye saklayacagini dusunuyordur ve bu yuzden disarida goruselim diyordur.
ama burada veri yok adamlarin kafa soru sormaya bile yetersiz sen yorum istiyorsun. once muhabbet boyutun nedir, ayip olur olmazlik bi hal var midir? yazdin da ne dedin? mesela bana atiyorum martin 20sinden sonra musait misin diye mesaj gelse cevap vermem cunku belirsiz. mart 20 sonrasi ama ne zaman? ne bileyim? sen yine sabirla iletisim kur herkesle. cevap gelmedi diye kimseyi sikbogaz etme. asil yuzsuz onlar.

ben hayattaki en duskun oldugum kisiye 11 gun sonra donmustum. hicbir zaman da aninda cevap vermedim. mail yazismalarina zaman verilir. whatsapp chatinden bahsediyorsan ayri. o ergenlerin isi o zaman da yukaridakiler gibisindir sen de.

neyse uzulme mutsuz insanlarin oldugu yere de bu tarz sorular atma. quoraya falan yaz yukaridaki red muptelasi yuzsuzlerin yazdiklarini okuma.

Her şey müthiş sistemli. Duşlar sabah. Akşam koşusu yapmadıysam. Akşam da sabah da seri yıkanıyorum, seri giyiniyorum. Sporculukla ilgili bir şey galiba ve de disiplin. Bornozu galiba bir tek saunadan önce ve sonra icin kullanıyorum. O kadar sıcaktan sonra bile nein tembellik. Ne biçimmişim ya, kendimden soğudum, yazıklar olsun!Mübarek tuğgeneral gibiyim.

Anında giyiniyorum.

Evdeyken bornozla parkeye 20-30 kadar çöküp telefona bakıyorum. Yurttayken de duruma göre yine 15-20 dk kadar oturmuşluğum oluyor. Daha fazla duramiyorum çünkü saçlarım islak havluyla fazla sarili kalinca migrenim azıyor.

Giyinmeden bi sevisiyorum hizli hazir ciplakken sonra hizlica giyiniyorum.

ben de feci gevşek davranıyorum duştan sonra. zaten o sebeple hep gece duş alırım, ya da geniş zamanlarda. sabah hızlıca duş alayım,çıkayım insanı değilim.

Nerde olduğuma bağlı. Evde teksem sadece boxerla dolaşırım ama birileri varsa hemen giyinirim.

Dışarı çıkmam gerekmiyorsa en az yarım saat falan bornozla yayılıyorum evde.

şu sıralar genelde oyalanmadan giyiniyorum ama bornozla uyuduğum günler de oldu.

bornozla takılacak zamanınız var ise, siz dünyanın en şanslı insanlarından birisiniz.

Seri giyinirim. Uyuşukluğu sevmem. Uyuşukluk yapacaksam giyinik hazır halde yaparım.

haftasonu dus aldiysam, en az yarim saat en cok bir saat havluyla bornozla yatakta uzanip telefonla oynarim. sonra eger evde biri varsa ona sacimi taratir ve kuruttururum. sonra da giyinirim.

hafta ici sabahlari dus aldigimdan mecbur hemen kurulanip cikarim :(

ay ben de duştan sonra bornozla uzun süre gevşek gevşek takılmaya bayılırım, yalnız değilmişim.

dus alinca hararet basiyor.Dus alip da hemen giyinip disari cikabilen insanlara imreniyorum.Ben asla yapamam.Motorun sogumasini beklerim

Hemen giyiniyorum.

Hayatım boyunca neredeyse hiç bornoz kullanamadım. Havluyla pıt pıt kurulanıp bir an önce giyinmek isterim, aksi takdirde rahatsız olurum.

bornozla takılıyom ben biraz.

Oluyor arada. Biz de bilemiyoruz, bocalıyoruz bazen. Sonra hallledilmesi gereken ilk soruna yoğunlaşıyoruz.

uzun sureli birseyse hobi bul kendine (yemek, dil, cizim, spor kursu vs..)
kisa sureli birseyse en sevdigin komedi dizilerini izle, kendini simart(masaj, spa, hamam) vs..

evet, bu durumu çok sık yaşıyorum. okulu uzattığımda da "napıyorum ben" diyordum, gecenin 3'ünde buzdolabı kapısını da açıp "napıyorum ben" diyorum. genel bir sorgulama ve varoluşsal bunalım halinde yaşıyorum hayatımı. :D

Nein. Yaptıkların anlamsız geliyorsa muhtemelen anlamsız şeyler yapıyorsundur. Bir de hayatla bir şey yapılmaz, başka şeyler yapılır, o hayat olur.

Dünya hayatının geçici ve anlamsız olmasından kaynaklanıyor. Nasıl bir hayat yaşarsak yaşayalım ortalama 70-80 yaşında öleceğiz. Bu nedenle bunun farkında olmak ve tanrı’nın çağrısına kulak vermek gerekir. Alın elinize bir kutsal kitap türkçe olarak okuyun. O bahsettiğiniz anlamı sadece din verir.

Kalpler ancak tanrı’yı anmak ile huzur bulur.

Sevdiğin bişi bul sırf onun için bile neşeyle uyanabilirsin kedi beslemek de olur dünyayı gezmek de. Ama severek yaptığın bişi bul ve bulana dek yeni şeyler dene. Denerken zaten hayatı yaşamış olacaksın

Gece gunduz hicbisey apmadan inandigim seye dua ederdim.

Valla farklı bir şey yapmazdım herhalde. Bol bol tembellik yapardım. Sevdigim yemekleri yerdim bol bol. Onun dışında helallik vedalasmak vs fazla duygusal gerek yok. Kimseye de demezdim herhalde.

-tanrı'ya beni affetmesi için yalvarırdım.
-ailemden uzakta bir yere giderdim. ağlamaları zırlamaları iyice moralimi bozardı çünkü. görmek istemezdim onları.
-hoşlandığım kişiyi bir kez daha görmek isterdim ve kendisinden hoşlandığımı söylerdim.

Hicbirsey yapmazdim sunlar disinda: Hafta sonu bayern i izlerdim yine. Kahvalti ve de gun dogumunda. Bi tabi sorumluluklar aynen devam ederdi.

Kızımla sonsuz tane fotoğraf çekilirdim.

Bütün parayı kokaine yatırır, yarattığı enerji patlamasıyla seks, parti, macera ne varsa yapar, öldürmek istediğim tipleri yanımda götürür sonra da şalteri kapatırdım.

tüm paramı kokaine ve viskiye gömer ''zaten kaybedecek bir şeyim yok aga'' kafasıyla takılırım.

paso yemek yerdim, tek tek akraba ziyaretine çıkardım.

Kosa koşa bir sperm bankasına giderdim hala bir çocuğum yok:)

@j r r tolkien hayrani +1
stresten daha erken de gidebilirdim :D

edit: yalnız halihazırda buradan aldım fikirleri. kokain ve ondan aldığım cesaretle cinayet +1 diyorum şu an. :D

zaten bi hafta ömrüm kaldıysa muhtemelen şu an da pek sağlıklı bi halde değilimdir. O bi hafta ömür kalma durumu gerçekleştiyse böbrekler, karaciğer, kalp, akciğer vs en az biri(muhtemelen daha çoğu) zaten perti çekmiştir. E bu durumda da "evereste tırmanırdım, köpekbalıklarıyla dalış yapardım" vs gibi dilekler pek gerçekçi değil. Ki gidişi düşünürsek muhtemelen iki üç gün sonra çok daha ağır bi duruma gelip 5. günden sonra yataktan kalkabileceğimi sanmıyorum. O yüzden evde yatış, istediğimi yiyip içme(kokain, viski mantıklı olabilir) gibi şeylerle zaman geçirirdim herhalde.

intihar ederdim, 1 hafta bekleyemem

bana, sevdiklerime veya dünyaya çok kötülük yapan kişileri de götürebildiğim kadar yanımda götürebilmek için gece gündüz plan yapardım.

sinir hatta yer yer ofke duydugum insanlarin agzina sicardim. boyle giderdim karsilarina sov allah sov offf ne rahatlardim yemin ederim. sen zaten busun iste kendini ne bok zannediyorsun, rezil edecem lan seni olmeden once falan.. :D yalniz dusununce cok komik geldi. valla gozumde yeme icme yok suraya buraya gitme yok yani kalmamis o sevk. hic ama hic kimsenin boyle asla şehirleşmenin olmadigi, kus uçmaz kervan gecmez bi yerde gomulmek de vasiyetim olurdu

1) Sevişirdim.
2) Sevmedigim insanlara onlari sevmedigimi bir daha soylerdim.
3) 1 hafta boyunca izleyecegim kadar cok film izler, okuyabilecegim kadar cok kitap okurdum.
4) Dua da ederdim galiba. Ölecegimden haberim var diye biraz fırsatçılık olarak gorebilirdim ama yine de dua ederdim.

1 hafta ömrümün kaldığına hiçbir şekilde inanmazdım. Kim bilebilir 1 hafta ömrüm olduğunu? En umutsuz durumlarda bile, çok az da olsa, bir yaşam olasılığı vardır. Hiçbir şekilde kabul etmezdim. Bu yüzden de, her ne yapıyorsam, onu yapardım. Sevdiklerimle birlikte olurdum, çalışıyorsam çalışırdım.

Hiçbir şeye dua etmezdim. Kimseye de yalvarmazdım.

ben de ‘yok yaoo bi hafta değildir o daha vardır zamanım’ kafasında olur, ne yapıyosam ona devam ederdim muhtemelen ama bu soruyu daha çok artık gelecekle ilgili hiçbir kaygınız olmasa şuan ne yapardınız gibi kabul edip cevaplarsam gezmek isterdim. ailemle normal tatile gider gibi vedalaşır, onlara güzel notlar bırakmaya çalışır ,ülke içinde bile olur, hiç gitmediğim bir yere giderdim.

ana haber bültenlerine çıkacak bir şeyler yapardım...

Bankadan 200bin(aninda veriyorlar bana) kredi cekip bitcoine basarim.

Sonra onu donanima koyup bir akrabaya veririm. Ben olunce yesinler, reddi miras yapsinlar borc da girmesin.

Arabayla zengin muhitlere gidip herkesin aynasina kapisina falan vururum maksat ibnelik olsun. Nasil olsa sigorta primim artmayacak. Bunu 1 hafta boyunca yaparim acayip de eglenirim.

mevcut rutinime devam ederdim çünkü kimseyi endişelendirmek istemezdim. sonra da bağış ve veraset işlerimi ayarlayıp hayata veda ederdim.

deep impact filmi geldi aklıma.

kediler öleceklerini anlayınca kuytu köşe bir yer arar. onlar gibi, yurt dışında bildiğim çok huzurlu, sessiz, sakin bir yer var, oraya gidip tüm insanlıktan uzak bir şekilde kendimi dinlerdim. (deep impact filminde tea leoni babasıyla gidiyor, öyle bir yer.)

aksiyon, para, hırs, intikam, benden sonrası, hiç düşünmezdim.

kyk yattıktan sonra öğreneceksem çok da şeyimde olmaz açıkçası, bütün kyk parası artı harçlığımı bir haftada ezerim, ki normalde de bir buçuk haftada bitiyor djnf diğer insanlara karşı içimde kalan ne varsa söylerim, belki saçma sapan yerlere giderim, son gün de ege denizi nden suriyelilerle yunanistan a kaçmaya çalışırım muhtemelen ölüm sebebim de o olur djbd

veda mektubu yazarım ailem ve arkadaşlarım için ayrı ayrı.

yalnız basima kampa giderim daha önce görmediğim güzel bir yerde.

dünyevi zevklere harcamam zamanımı. doğayla bir olur, toprak olur giderim.

İçip içip ağlardım galiba.

Yok ya ben kesin kafayı sıyırırdım. Düşününce bile doğru düzgün bir şey uyduramıyorum. Ben aklımı oynatırdım.

Sevdiklerimle Peru'ya giderdim

nefret ettiğim insanların hepsini bir şekilde öldürürdüm.

Hicbir sey yapamam mal gibi kalirim. 1 hafta sonra gercek anlamda her sey yok olacagi icin hicvir şeyin anlami kalmaz.

aslinda olmek diye bir sey yok. form degistirmek ya da formsuzlasmak var. enerji donusur, hicbir zaman yokolmaz. su anda insan formunda bilinc ve beyinle yasadigimizdan dolayi bu tur seyler dusunuyoruz.

cevap: bir sey yapmam. isimi yapmaya devam ederim.

Sevdiğim insanlarla sevdiğim yerlere gider sevdiğim yemeklerden yerim.

1995 dogumluyum.
En fazla 1990 dogumlu olabilir.

93lüyüm max 88, sipariş verebiliyorsak 90 ideal.

18 iken 25e dek
25 iken 35e dek
35 iken 45e dek
45 iken 50ye dek olabilir
50den sonra küçüklere bakarım artık

28im max 35e kadar mümkün.

26'yım, şimdiye kadarki sevgililerim ya yaşıtım ya da 1-2 yaş büyüktü benden. genelde yaşıtlarımla daha iyi anlaşıyorum fakat kendine iyi bakıyorsa, genç yaşta çökmemişse, 7-8'e kadar oluru var bence yaş farkının.

şu an 22'yim en fazla 5 yaş.

94' lüyüm. Ben pek kendi jenerasyonumla gönül bağı kuramiyorum o sebeple 88- 89' a kadar yolu var. Yani 7-8 yaş.

88 liyim, 78 e kadar yolu var

95'liyim. Benden 1 2 yaş büyük olabilir. Çünkü aynı dönemlerde hayata dair benzer şeylerle uğraşmak ve beraber bir şeyler inşa etmek isterim gibi geliyor. Bir de nedense benden çok büyük yaştaki (mesela 30 yaşındaki) erkekler itici geliyor. En en fazla 4 yaş büyük olabilir diyelim.

22 yasindayken 33 yasinda biriyle cok kisa flort etmistim, 11 yas farki o zaman hic dert etmedim. Simdi 29a geldim, en fazla 35i normal karsilayabilirim, hatta o bile dusundurebilir yani dogruyu soylemek gerekirse.

yedi ya da sekiz yaş en fazla

En fazla üç

26 yaşındayım. Hayatını evini işini gücünü oturtmuş sağlam basan adamlar baya çekici geliyor 36 yaşında biriyle evlenirim net. 40 da olur. 45 olmaz ama sanırım.

24’üm. 10 yaşa kadar yolu var. çok aşık olsam 15’i bile zorlayabilirim ama biraz riskli. 5 yaştan aşağısını da düşünmem, düşünemem, düşünemiyorum.

95’liyim. Şu sıralar 88’li birine talibim. 7-8 yaş bir şey değil. Gönüller bir olsun.

Yaşım 20
Erkek arkadaşım 35 yaşında. Ciddi düşünüyoruz. Ölüme bile giderim onla. Seviyorum uleenn

elleme, ellersen bozarsın

@Coyote
Strateji bence de çirkin ama ilişikiler içinden geldiği gibi yaşanamadığı için belli kurallar olduğu için öyle yazdım.
İşte o zaman geçirme faslı olmayacak gibi yada çok uzun br süre doğru dürüst karşılaşamayacağız bile. Hadi karşılaştık diyelim ne yapmalı diye soruyorum aslında hadi gel kahve içelim mi diyeyim? O zamanı nasıl bulucam?

Aynı iş yeri sıkıntı valla. İlle de açılacağım diyorsan bi şekilde numarasını bulunca ya da denk gelince kahve içmeyi teklif et. Cevaba göre hareket edersin artık.

"bugün hava çok güzel, iş çıkışı bi kahve içsek mi?"

Yani ben bu durumlarda sunu dusunuyorum bu kadinla arkadas olmak gibi bir amaciniz yok, yeterince arkadasiniz vardir zaten olup ne yapacaksiniz dolayisiyla sizi reddederse kaybedecek bir seyiniz yok. Stratejik davranmak suretiyle ben de adim atin derim. Bir gorustugunuzde kahve icmeye davet edin ne bileyim artik o kadarini duruma gore degerlendireceksiniz ama sakin yok rahatsiz olur yok arkadasligini kaybederim demeyin zaten bir seyi degilsiniz su adamada.

Açılmayın da hissettirin. Bazen kadınlar hiç ilgisi olmadıkları bir kişinin ilgisini fark ettiklerindr yani radarlarına girdiklerinde ilgi duymaya başlıyorlar.

kahveye davet edip sohbet edin
gönlü varsa olur zaten

yok

25 yaş değil de eskiye özlem olabilir belki. İş güç peşine düştükten sonra geriye bakınca daha dertsiz zamanlarını özlüyor olabilirsin.

Yok.

20'de falan başlıyor sanırım bu yaş bunalımları, ileriki her yaşta da oluyor

var. 25'i doldurunca 30'a 20'den daha yakın olmanın verdiği endişe. hayatınız boyunca yaptığınız seçimleri sorgulamaya başlıyorsunuz. istemediğim bölümde okudum, okulu uzattım, çalıştığım iş hayalimdeki değil, böyle mi devam edecek vesaire.

Valla ben girmedim.

Edit: Ha ama şöyle bir şey oldu, kendime biçtiğim ömrün yarısına gelince bundan sonrası yokuş aşağı inmek gibi bir his oluştu.

cebimde para olmazsa olabilir

Var, 30a yavaş yavaş yaklaşmak ve hayatında hâlâ elle tutulur bir şey olmaması bunalımı.

her yaşın ayrı bunalımı var çok da şeyapmamak lazım, bunalıyoruz işte muntazaman.

ben yaşadım... öyle ki artık 30+'ım ama hiç o günkü kadar dert etmiyorum :)

24'ün sonundayım, hem maddi sıkıntı var hem de geleceğime dair hiçbir fikrim yok, o açıdan ben yoğun bir şekilde hissediyorum bu bunalımı. birinci sınıftayım. hadi 30'a kadar "çok genç" sayalım kendimizi, önümdeki 5-6 senenin nasıl geçeceğine dair EN UFAK fikrim yok. ülkede durum karışık, kişisel olarak benim durumlarım da karışık. mezun olup askere mi gidicem, yüksek mi yapıcam, parayı nerden bulucam, mezun olmadan ayrılmam mı gerekecek, tüm bunları aradan çıkarsam ne iş yapıcam, nereye gidicem, bu süreçte arkadaşım veya sevgilim olacak mı yoksa tamamen içine kapanmış ve kimsesi olmayan bir adama mı dönüşücem, 30'dan sonra hayatım nasıl şekillenecek vs. her şey tam anlamıyla soru işareti ve kendimi sürekli sisin içinde yol almaya çalışıyormuş gibi hissediyorum.

bendeki bunalım ağırlıklı olarak "çocuk değilsin ama yetişkin de değilsin" hissinden kaynaklı. ilk kez 20 yaşımda vurmuştu bu biraz. 22-23 daha iyiydi, "ergen değilsin ama yaşlanmadın daha, iyisin iyi aslanım benim" süreciydi. şu an çok aptal hissediyorum. ergen değilim, yaş 25 olacak ama hala yumurta kırmaya üşenip gerizekalı gibi yaşayan, okula giden, üç kuruş parayla geçinmeye çalışan tırt oğlu tırt bir adamım. tam bir kimlik karmaşası, hiçbir şey tutmuyor.

çok üzerinde durmamaya çalışıyorum ama. bu kafayla her yaş bunalım olur çünkü. zaten büyüklerimden gördüğüm kadarıyla kimse "hah tamam şimdi oldu" demiyor, diyemiyor. işe başlasan başka bir "kilometre taşı" koyuyorsun kendine, ona ulaşmak dert oluyor. sonra bi bakmışsın zaten ölüsün. o yüzden böyle duyuru görürsem falan içimi döküyorum ama genel olarak maç izliyom yani keyfim yerinde, seviyorum hayatı.

eksisozluk.com

(bkz: diego el cigala )

Gypsy kings
Radio tarifa güzel başlangıç olur.

El canto del loco-contigo
Amaral-dias de verano

İspanyolcaya heves ettigimde ilk bu sarkilari dinlemistim bence cok guzeller.

chambao

david bisbal

@fade out, tam da böyle şeyler arıyorum aslında. teşekkür ederim.

bu arada videoyu sen mi yükledin abi, 26 izlenme ne? :F

youtu.be

Tam istediğin türe giriyor mu emin olmamakla beraber:
Dead can dance- Anastasis albümü demek istiyorum.
youtu.be

bir örnek daha bırakıyorum şuraya:

www.youtube.com

davul ağırlıklı olursa daha iyi olur sanki. o trip hissini davul daha güzel veriyor.

edit: 2 olsun: www.youtube.com

www.youtube.com
deftones önerisi gelmiş, bu grup da deftones'un vokali chino'nun diğer bir projesi. fikrimce sana en uygun şarkılarını paylaşıyorum ama diğerlerini de dinlemeni tavsiye ederim. bayadır da reflection dinlememiştim bu arada, teşekkür ederim.

verdiğiniz örneklere benzemese de, "gergin" hariç yaptığınız tanımı karşıladığı için en sevdiğimi buraya bırakacağım:
www.youtube.com

çocukluğumdan beri müzikle uğraşıyorum, koloratür sopranoyum. son 2 senedir kendi bestelerimi yapıyorum ve onları tanıtmak için uğraşıyorum.

eğer beğenirseniz belki ekleyebilirsiniz. bu bana gerçekten çok destek olur ama daha önemlisi beğenilmiş ve benimsenmiş olmanı beni mutlu eder.

TÜR: ALTERNATİF/CAZ ve ALTERNATİF/INDIE POP

Arin -(git: youtu.be)
Uzak - (git: youtu.be)

işsizim, uzun bir süre de böyle olacak maalesef. iş bulsam da eğitimim ile alakasız, vasıfsız asgari ücretli bir şey en fazla.

Haftanın 3 günü kullanmam gereken rotaya gidebiliyorum ama dönemiyorum. Şaka gibi ama dönüşte ne dolmuş ne otobüs var. Dönüş kısmını uçarak halletmeyi düşünüyorum artık. Göklerden kanatlandırıldığıma dair bir karar çıkmasını bekliyorum.

youtu.be

Dert etmeyelim bence. Bu da gelir bu da geçer herhal:/

geçmiş olsun. tuhaf bir şekilde kendimi aşırı yalnız hissetmem dışında bir sorun yok. bu ara iyi iş geliyor, çalışıyorum, aniden kokaine başlamaya karar vermezsem yaza kadar en azından borçları kapatmış olacağım. okul fena değil. nisan'da nba & nhl playoffları başladığında zaten maymuna dönerim, iki ay kusana kadar basket-hokey ooh mis, sonra bir bakmışsın finaller gelmiş, onlar da bitince boşsun. umarım yazın ekonomik kriz çok vurmaz da boş boş takılabilirim.

genel olarak iyiyim, hatta mesela cuma akşamları daha bile iyiyim. çay içiyorum, oturup kitap okuyorum, neblim çok hoşuma gidiyor bazı şeyler. tam anlamıyla huzurlu hissediyorum.

öte yandan tam olarak bu sebeple bir iç sıkıntısı var. 24 yaşında adamsın, niye yatağa girip kitap okuyunca bu kadar mutlu hissediyosun diye soruyorum ister istemez. şu an mevcut durum nedeniyle (parasızlık, çalışma zorunluluğu, dersler vs.) sosyal hayatımın sıfır olmasını pek dert etmiyorum ama genel olarak baktığında hoş değil. ev arkadaşım dışında en son ne zaman biriyle birkaç saat vakit geçirdim, bi' şey yaptım... hatırlamıyorum bile. gerçi ukrayna'da oomph'u gördüm, o 5-6 günlük süreç zaten üç yıllık sosyalliğe bedel ama olsun. sosyal aktivite ya da sosyalleşilecek insan olmayışı biraz düşündürüyor. daha okurken böyleysem yarın bi gün işe girdiğimde, günde sadece 2-3 kişiyi gördüğümde falan ne yapıcam acaba çok merak ediyorum. yetişkinliğin dayanılmaz ağırlığını hissetmeye başladım sanırım, "50 yaşına geldin ve hiçbi şeyin yok??" hissi vuruyor alttan alttan.

işin komiği, diyorum ya, yaşadığım hayatı seviyorum. 10 yıl (edit: gün ne ya, yıl olacak) sonra bu günleri çok güzel hatırlayacağımdan eminim, bunun farkında olduğum için de şanslı hissediyorum kendimi. ama fazla sakin yaşıyorum işte. sene başında bi partiye gitmiştim. çok güzeldi. bi daha olmadı hiç öyle. gitsem de kötü geçer kesin bu sefer. hatta yok, direkt ben gitmem herhalde. bakma yalnızım, eve tıkılı kaldım diye mızmızlanıyorum da "gel çıkalım" deseler ona da hayır dicem yani biliyorum. öyle yani.

taksim'in renkli siması cenk kardeşimizin dediği gibi... MİLLETTE PARA YOK. MİLLET KARI GİBİ AÇ. durumlar kötü.

İşsizlik diz boyu.

10 yildir bundan daha kötüsü olamaz herhalde dediğim ne varsa, onlara sukrettirecek kadar daha kotu seyler, aksilikler yaşıyorum.

Eskiden betty puf puf falan program yapardı, dinlerdim. Yüz yıl önce. Şimdi siz söyleyince "Sourberry hâlâ var mıymış" dedim.

eskisi gibi artık uğramıyorum. in d red , marikaki ile karşı kıyı gibi düzenli takip ettiğim programlar vardı fakat bu duyuru iyi hatırlatma oldu.

Şimdi sen söyleyince baktım çaldığın parçalar süper. Süper şarkılar durunca kapatırım ve bir daha ne zaman bakarım bilmiyorum :)

@eazy, teşekkürler ^^

ekşi'den takip mesajı özelliği artık çalışmıyor ama sourberry başlığına yayın yaptıkça entry giriyor bütün djler. takip edebilirsiniz başlığı. edin yahu, öldü radyo resmen. :)

duyuruyu görmesem haberim olmayacaktı.
dinliyorum :)

Sözlük hesabim varken takip ediyordum orayi ama hesabimi devrettikten sonra aklima dahi gelmiyordu valla ne yalan söyleyeyim. Hatırlatma için teşekkürler:)

radyoculuk ölmez de, şarkı seçimi konusunda tükenip çeşitliliğimi kaybetmedikten sonra başkasının çalma listelerine pek meyletmiyorum. lisede-üniversitede şarkıya ulaşmak zordu, sourberry dahil bir sürü radyoyu takip ederdim ama yavaş yavaş, internetin yayılmasıyla, bıraktım. son 4-5 senedir dinlemiyorum haliyle, radyoya ihtiyacım kalmadı diyebilirim; kendime yetebiliyorum.

en son dinlemişliğimin üzerinden muhtemelen 10+ sene geçmiştir. geçenlerde "böyle bir şey vardı" deyip siteye girdim baktim. yayin da yoktu. terk edilmis binaya girmis gibi hissettim. akan zaman onu da bitirmis.

Andriodden dinlemenin en ortalık yolu ne ola ki?

Elinin altında kendi sevdiği parçaları dinleme imkanı varken, başkasının 20 parçalık listesini neden dinlesin? Hele ki Spotify, apple music uygulamaları zaten bunu otomatik olarak yapıyorken. Ayrıca artık herkes gurme, artık herkes sanat eleştirmeni, artık herkes her şeyi bilen olduğu için zorunluluk hariç teşebbüs edilmiyor. Sanırım.

@baal, doğrudan açılıyor olması lazım linke tıklayınca, ben de androidden dinliyorum.

@kafadanbacakli, aslında sourberry'yi farklı kılan da Ekşi yazarlarından seçilen djlerin standartın dışında kalabilecek zevkleri ve radyodaki chat kısmıydı. Yoksa ben de Spotify'ın resmen müzik konusunda bir fetih hareketi olduğunu düşünüyorum.

özledim, ama belki 6-7 senedir dinlemiyorum. ne 6-7, 10 sene olmuş.

ben de sourberry dinliyorum fak

muhtemelen dunya uzerinde cocuk sahibi olacak tek insan kendisi, o yuzden heyecanlanmis, cok da sey yapmamak lazim

Size ne kadar hak versem de siz de ben de gelenekselciyiz demek ki. Bence bize ne.

kendisini mutlu eden bir haberi sizinle paylaşmış, nesi garip bunun?

kocasıyla sevişmediğini mi düşünüyordunuz?

ayıp bence, başta bağırmak, sonra bize ne bundan denecek bir bilgiyi ilan etmek, sonra herkesten 32 diş tebrik beklemek, herkesi bambaşka ruh hallerinde olabileceğini atlamak, insanların işini/sohbetini bölmek, ilk insandan beri olageleni wohaaa modunda yaymak, komple ayıp.

hayir, bi de "cok mu ugrasmistiniz" diye karsilik versen kötü olan sen olursun.

Sevinmis kadin. Bana garip gelmedi. Belki cok istiyordu veya uzun ugraslar sonucunda oldu vs. Insanlarin duygularini paylasma sekjlleri, oncelikleri farkli farkli.

Merak ettim de yine o ortamdan bir erkek içeri girip "Baba oluyorum!" deseydi bu denli rahatsız olur muydunuz?

Soruya cevap: Sevincini paylaşmış işte. Belki çok istiyordur anne olmayı, tedavi vs oluyordur, bilemeyiz. Tabi daha yakın arkadaşlarla mesai dışında paylaşması daha uygun olurdu ama paylaşmasında bi sıkıntı yok bence.

Kimseyi leylek getirmedi, gayet normal. Git tebrik et, mutluluğuna ortak ol.

ilgi çekmeye çalışıyor derim ve hoşlanmam bu tür hareketlerden ben de. bi adamın çıkıp da "baba oluyorum" diye bağırması da bence çiğ bir olay. bize ne? herkes bir şey bağırsın o zaman, mutlu olduğunda, üzüldüğünde. terfi alan insanın da çıkıp "terfi aldım" bağırması da aynı mantık. ee banane?

ortama uyar tebrik eder geçerim ama boş boş hareketler olarak görüyorum. not: geleneksel bir insan değilim.

"Bu tür haber" dediğin türden alakasız bir şekilde sevimsiz bir hareket. Yokaa hamileliğin başka insanlarla paylaşılması garip değil, bunu garip görmek garip derdim. Ama bağırmak falan saçma.

Duyuru sahibine hak verenlere bakınca, burası da toplumun ufak bir aynası olduğuna göre, insanların mutluluğunu paylaşamayacak kadar kötü bir yapıya büründüğümüzü görüyorum. Üzücü.

Cevap: hayır, ben olsam sevincine ortak olur, tebrik ederdim.

+1 boğazlikazak

duyuru sahibine değil, genel yazıyorum. şu "çocuğu olan tek kişi siz misiniz" elitistliğinden gına geldi ya. kutlayın geçin işte, kadın belki de en büyük mutluluğunu yaşıyor, yersiz veya saçma olsa ne olacak ki, kime ne zararı var bunun?

ayrıca herkes dünyadaki tek anne ya da baba olmadığının farkında ama kendileri İLK KEZ çocuk sahibi oluyor. çocuk sevin sevmeyin, isteyin istemeyin. bunun bir insan için ne kadar önemli olduğunu idrak etmek için anne baba olmaya gerek yok. yepyeni bir canlı getiriyorsunuz dünyaya, annesi-babası oluyorsunuz. bırakın insanlar sevinsin, çocuğunu anlatsın ya.

bana da herkesin her duygusuna ortak olma zorunluluğu getirenlerden ve minnoş pinçik davrananlardan gına geldi. sanane mutlu olmuyorum bebek yapacak diye, olmak zorunda mıyım? benim mutlu olup olmamamdan sanane? fikrimi dahi söyleyemez miyim, ne diye "mutlu olacaksın!!!! ortak olacaksın!!! onun adına tamam mı!!!!" baskısı yapıp duruyorsun? tayyip misin?

Şöyle ki banane ama ne bekliyor mesela hamileyim diye bağırdıktan sonra havalarda kağıtlar uçuşacak herkes sevinç çığlıkları içinde birbirine mi sarılacak... Öyleyse benden istediğini alamaz

genelde hiçbir mutluluğumu ulu orta paylaşmadığım için bana da garip geliyor, benim tarzım daha ketum.

klasik kezban davranışı...

muhtemelen 30 civarı

evlenme teklifi alınca bağırmıştır bu

çünkü bi tür küçük insanların hayatta belli başlı başarıları vardır.

onlara da ulaşınca... bas bas bağırırlar işte böyle.

sanırsın çok önemli bi icat yaptı.

sevişip üremişsin işte. çok mu zor ?

zavallı bir kadın.

çoğu kadın zavallı zaten.

kadını buldumcuk olmakla suçlayanların soru sahibine hak vermesinde sıkıntı var, arkadaşın rahatsız olduğu konu bir kadının hamile olduğunu ulu orta söylemesi.

hamileliğin utanılası bir şey olduğunu düşünüyorsan asıl gariplik sende. hamile olduğunu söyleyince aklına kadının seks yaptığı fikri geliyorsa yine gariplik sende. 50 sene önce kadınların babalarına hamile olduklarını söylemeye çekindikleri düşünceden geliyorsun demektir.

Hamileliğe ve çocuklara çok uzak biriyim çünkü dünyanın boktan bir yer olduğunu, çocuk sahibi olanların da bencil olduklarını düşünüyorum ama işte tam da bu nedenle mutlu olmak için her nedene kucak açıyorum. Buna başkalarını mutlu eden, bence anlamsız şeyler de dahil: mesela birisinin hamile olması.
Benzer bir senaryoda ben ofise "hamileyim" diye değil ama "kar yağıyor!" ya da "gökkuşağı" diye bağırarak girebilirim. Bu durumda da yine insanları zorla mutluluğa ortak olmaya mı davet etmiş oluyorum?
Ya da bir gün bir araba alsam elimde anahtarlarlar "kim gezmek isteeer" diye girebilirim ofise. Sorun ne? Beni seven benimle sevinir, sevmeyen umursamaz ben de onu umursamam.

Kendinizi bu denli önemsemeyi bırakıp başkaları adına da mutlu olmayı başarabildiğiniz zaman dünya daha yaşanılabilir bir yer olacak.

yaa iste hep gosteris toplumu. her bir seyini insanlara ilan edecek, zorla dahil edecek, gosterecek, anlatacak. dahil olmak istemezsen de iste mutsuz ya da kiskanc oluyorsun ya da baska bir sey, asosyal, ketum. bir sey diyecekler ama illa ki, onlarin dunyasina ortak olup rol yapmalisin. diledigince yasama sansin yok. olleyyyy iyi ki bebegin oluyorrr iyi ki x yaptinn iyi kiiiiiii. sizin gibi olmak ve normal sayilmak icin simdi sira bende, ben de anlatip anlatip durmali, kimseyi ilgilendirmeyen konulara herkesi dahil etmeli ve adeta kendimi bir star sanmaliyim. herkes benim hayatimi bilmeli, detaylara hakim olmali, takip etmeli ve ozenmeli ki yasadigimin farkina varayim.

Hozier- Take me to church

open.spotify.com

youtu.be

(oyunu oynamıyorum)

The Bombay Royale - Gyara59
www.youtube.com

The White Stripes - The Hardest Button To Button
www.youtube.com

Future - Crushed Up
www.youtube.com

Royal Deluxe - i'm a wanted man
www.youtube.com

Nihil nihil- serpent bearer
youtu.be

open.spotify.com

şu üçüne takıldım bu ara:

nightwish - the poet and the pendulum
www.youtube.com

gojira - flying whales
www.youtube.com

insomnium - while we sleep
www.youtube.com

geç keşfedilenlerde bu hafta köşemizde ise şu var:

barabar - yürüyorum dikenlerin üstünde
www.youtube.com

güney koreli bts grubunun lideri olan RM'in solo çalışması olan "mono" isimli mixtape'ini döndüre döndüre dinliyorum. 7 şarkı, 25 dakika.

www.youtube.com

çocukluğumdan beri müzikle uğraşıyorum, koloratür sopranoyum. son 2 senedir kendi bestelerimi yapıyorum ve onları tanıtmak için uğraşıyorum. şu aralar yerel radyolarda çalmaya başladı.

eğer beğenirseniz belki ekleyebilirsiniz. bu bana gerçekten çok destek olur ama daha önemlisi beğenilmiş ve benimsenmiş olmanı beni mutlu eder.

TÜR: ALTERNATİF/CAZ ve ALTERNATİF/INDIE POP

Arin -(git: youtu.be)
Uzak - (git: youtu.be)

submotion orchestra - all yours

hedonutupia - şizolar

mustafa sandal - denize doğru

Kina grannis - gangsta's paradise (cover)

Jasmine thompson - ain't nobody (cover)

hümeyra - unuttum

Abicim bir kaç dakika desen ? Hani saniye içersinde pişmanlık mı mutluluk mu panik mi sevinç mi hangi duyguyu yaşamam gerektiğini kaçırabilirim

lise için londra'ya gitme ihtimalim vardı. gidemedim. pek pişmanlık sayılmaz ama başka da yok.

Valla hiçbir şeyden pişmanlık duymam galiba:/

Çok var yaaa...

Lisede daha çok çalışsaydım
Üniversitenin ilk senesinde bölüm rahat diye kalmayıp yeniden sınava girseydim
O insanla keşke sevgili olmasaydım(hadi öncekilerinin etkisi bir nebze bastırılır ya da yön verilirdi fakat bu lanet hayatıma sıçtı hala etkilerini yaşıyorum Allah’ın belası geberik)

Bu bilgiye erişmek olurdu herhalde.

Olmaz bir pişmanlığım

pişman değilim hiç

-Aileme herhangi bir açıdan rahatlatacak şekilde faydalı olamamam.

-Ülkeyi doya doya hiç gezememek.

Bu ikisi de hala pişmanlık duyma sebebim.

şu son 3-4 ayımı tez ile uğraşarak heba ettiğime üzülürüm. bilsem hayatta uğraşmazdım.

ben oyle kafamda plan-yapilacaklar-gecmis listesi torbalariyla yasayan biri degilim. olecegimi bilsem oturur sakince olumu beklerim. pismanlik duymam cunku duyacak bir sey yok.

bunların en büyük sebebi instagram. çevremde var ama maruz kalmıyorum pek.

instagramı olan (aktif kullanan) insan mutlu olamaz.

Valla yemek için bir yerde sıra bekleyebilmem için etrafta bir alternatifin olmaması gerek ya da über övülmüş bir yer olmalı onun dışında sira bekleyemem. Denildiği gibi instagram esas sebep. Ben kullanmadığım için bende öyle bir durum gelişmedi. En yakin çevremde de instagram kullanan ve bu kafada olan yok. Birde sırf adı için bir yere para dökme olayını çok saçma buluyorum.

Benim çevrem böyle değil; ben de hiç öyle değilim. Anca 2 ayda bir falan böyle meraktan bir yere gidip bir şeyler yer içerim, çok övüldüyse. Onlar da sıra bekleyeceğim şeyler değil.

Onun dışında "hadi gezmek olsun" diye evden çıktığımı hatırlamıyorum, hafta sonunu dinlenmek için bekliyoruz zaten insan kalabalığında daha da yoramam kendimi.

Benim çevrem kadın ya da erkek olmasından bağımsız olarak böyle. Özellikle iş arkadaşlarım. Hatta erkekler daha çok bu tavırları sergiliyor.

Ben bunu instagrama değil insanların hobisizliğine bağlıyorum. İstanbul insanının hobisizliği nedeni ile vakit geçirdikleri tek aktivite mekan gezmek.

İstanbula ilk taşındığımda farkettim bu durumu, ankarada bu kadar çok mekan alternatifi olmadığı için insanların büyük çoğunluğu vaktini kaliteli değerlendiriyordu, mekan gezmek için değil, muhabbet etmek için arkadaşlarla buluşuyordu, aktivite yapıyordu, hobileri ile ilgileniyordu.
İstanbulda insanların büyük çoğunluğu ya mekan geziyor ya da Haftasonu kaliteli vakit geçirmek için çok meşgul, meşguliyeti ise alışveriş yapmak.

Ben dışarıda harcanan paranın karşılığının alınmadığını düşünüyorum. Buna rağmen o paylaşım yapılacak mantığı çok üzücü. Her şeye yaptığımız gibi yeni açılan mekanı bile 15 günde eskitip yenisinin açılmasını bekliyorlar. Yenisi, yenisi, yenisi açılsın. ilk ben bulayım. Daha açılmamışken içeri gireyim. İlk paylaşımı ben yapayım. Ben buldum burası harika.

yıllardır beklediğim konu nihayet insanların gündemine girmeye başladı, çok mutluyum.

haftasonu kazıklanarak ve şehir trafiği çekerek değerlendiriliyor.

zimbirik insanların hobisizliğinden bahsetmiş, çok haklı.

dostlar alışverişte görsün misali abuk subuk yerlerde abuk subuk şeylere para harcanıyor.

en saçma buldugum ise tarz görünümlü bir kafeye gidip kocaman pasta yiyip kahve içerek bu sağlıksızlığı instagramdan paylaşma görgüsüzlüğü. yenilen kazık da cabası

ayrıca insanlar başkalarına hava atmayı çok seviyor. gezince hayatı yaşadığını zannediyor, halbuki hobisizlik ve zevksizliğini cümle aleme göstermiş oluyor, çok varoşça.

Size şöyle bir örnek vereyim. Samimi üç arkadaştık. Hepimiz evlendik. Çift olarak 6 kişi görüşmeye başladık. Ancak bizim dışımızdaki iki çift aynı sokakta oturuyor, biz çok daha uzak bir yerde.

Öyle zırt pırt görüşemiyorduk biz. Herneyse, bunlar daha da samimi oldular. Beraber tatiller, market alışverişi bile beraber.

Neyse, instagramı bir açıyorum, aynı pozu ilk çiftin kocası, sonra karısı, sonra diğer çiftin kocası, sonra onun karısı paylaşıyor. Timeline'da aynı fotoğrafı 4 kere görüyorduk.

İşi öyle bir noktaya getirdiler ki, biri birine hadi haftasonu edirnede ciğer yiyelim dediğinde bunu yapamayan, bunu yapabilecek maddi durumu olmayan kişi konumuna düşmemek için varlarını yoklarını harcadılar. Mesela beraber tatile gittiler, diğeri senede iki kez tatili karizmatik bir şey olarak düşündüğünden teklif etti, diğerinin parası bile yoktu, eski cep telefonlarını sattığını, kredi çektiğini falan biliyorum o ikinci tatile gitmek için.

Hepsi, "ben ne kadar iyi standartlara sahibim, özgürce yiyip içecek param da var, biz çok elitiz" diyebilme ezikliğinden.

O kişilerle tüm diyaloğu kestik. Hızlarına yetişemezdik :)

Dışarı çıkmak ve sosyalleşmek çok olağan, sıradan şeyler.

Bunun abartılı olarak yapılması, göze sokulmasının nedeni Türkiye’de insanların hafta içi inanılmaz mutsuz olmaları ve o gerçekliklerden kaçmak istemeleri.

Kaçamazlar, kesin bilgi. Dersten çıkıp spora giderken öyle bir geriliyordum ki lanet ediyordum sokağa çıktığıma. Kaldırıma atlayan insanlıktan çıkmış scooter sürücüleri; tacize her dakika hazır erkekler; nefes aldırmayan kaos... (Yer: Kadıköy)

Kaçamazsınız ama yine de o mekanda o birayı için ya hu. Zevk almak için o steril sokaklardaki mekanda bir smoothie bowl ısmarlayın. Bu insanları da eleştirmeyin, nefes almaya; normal yaşamaya çalışıyorlar işte...

herkes ezik, sebebi bu
o instagramdakilerin hepsinin dedesi köyden gelme adamlar.
herkes "ben sınıf atladım"'ı göstermeye çalışıyor
çocukluğunda 1 kere yurtdışına çıkmamış adam, şimdi ucuz biletle lviv'e gidip, abi ortam süperdi diye story atıyor.

Insanlar nefes almaya calisiyor bence de ama ben de etrafimdaki erkeklerde daha cok goruyorum bunu. Insanlar nefes alsin ok de bence herkesin kusmak istemesinin nedeni instagramda yapilan paylasimlar ve herkesin bir mutluluktan oluyoruz havasi. Kimsenin mutsuzlugu bir duygu olarak kabul etmeye tahammulu kalmadi.

hobisizlik ve kaliteli zaman geçirmeyi bilmemek, öğrenmek için çaba harcamamak+1500.

sosyal medya kullanımı, hatta artık bunun için yaşanıyor olması. bir yere gidince aaa güzelmiş arkadaşlarımla paylaşayım onlarda gelir diye değil, paylaşayımda görsünler ne kadar cool yerlere takıldığımı, daha çok hep daha çok like alayım diye bir yere gidilmesi.

kıyas, rekabet, kıskançlık v.b. duygular.

kadın kişisiyim, 4 yıldır prensip olarak avm'ye gitmiyorm. oldum olası sevmezdim ama işte planlar öyle yapılınca falan giderdim bende uyum sağlamak adına. ilk başlarda bizim phoebe iyice kafayı yedi valla diye davranılsada, şu an benim ara sokaklarda bulduğum esnaftan, esnaf lokantalarından ve küçük cafelerden çok mutlu arkadaş çevrem. ha bu durumdan dolayı elenen arkadaşlarımda oldu, zaten sosyal çevre arkadaşlığıydı, takmadım hiç. bir de siz kadınlarla yapamıyoruz demişsiniz ama bu yüzden beni varoş bulan, ya da instagram kullanmıyorum diye kesin bir şey gizliyorsun diyen erkek oldu mesela birkaç defa.

edit: aşağıda birisi nefret falan demişte, nefret ettiğim bir durum yok, kim nasıl mutluysa öyle yaşamalı. bir konu hakkında kendi gözlem veya fikirlerimizi paylaşınca birinden nefret etmiş olmuyoruz.

Cevapları okumadım. Ben gezmeyi, yeni yerler keşfetmeyi, farklı yiyecekler yemeyi seviyorum. Her hafta böyle bir atraksiyonum oluyor. Ancak Instagram’da hiç fotoğraf paylaşmıyorum bunlarla ilgili. Yani Instagram’a atmak için değil, sevdiğim için geziyorum.

bunlara görüntü alıp paylaşım yapmayı yasakla, en az üçte ikisi hiçbir yere gitmez. ayrıca istanbul'da şu nüfus yoğunluğunda kitlelerin tersine değil, kitlelerle beraber hareket eden bariz ameledir. o trafiği çekerken, sikindirik bir masaya oturmak için sıra beklerken, dip dibe yiyip içerken rahatsız hissetmemenin başka bir açıklaması olamaz.

Diger duyuruya yazdigim sebeoler bunun için de gecerli, ayni sebepten diyorum. Yazmaya usendim tekrar.
Yine ornek verecrk olursam hayat standardi dusuk ulkelerin kizlariyla date'e çıktığın zaman ozellikle sasali restoranlara ve cafelere gitmek istemeleri de bu soylediklerimi dogruluyor. Deneyimleyenler vardir aranızda da. Genel yasam standardi ne kadar dusukse boyle seylere o kadar hevesli meraklo oluyor insanlar.
Fakir ulkelerin baskentlerinde sehir merkezlerinde ulke ortalamasina fark atan pahalilikta restoran cafeler olmasi da bu egilimin bir sonucu. Genel standart dusukse, onun ustune ciktigini kendine hissettirmek icin surekli zorluyorsun.

Abi kafayı yediniz herhalde. İnsanlardan bu kadar nefret etmeyin ya. Kendi hayatınız mutsuz geçiyor diye mi yapıyorsunuz bunu anlamıyorum. Yıllar önce cep telefonu kullananlara bu tepki veriliyordu. Şimdi instagram kullananlara gelmiş sıra :D

Dalganıza baksanıza, bu kadar nefretle vallahi hasta olursunuz, saçlarınız dökülür la. başka duyuruda instagram'a tepki, burada gezmeye tepki. Adam çıkmasın mı dışarı, insan bi daralıyor bira içesi geliyor, farklı insan göresi geliyor. Sürekli evde oturup dışarı çıkanlara nefret mi kussun napsın? Çıkınca da adet oldu bu artık abi işte, hikaye atılıyor. 5 saniyelik hikaye lan, basıp geçiyorsun işte. nefretlik bi durum yok. Kimisi gezmeyi tozmayı seviyor, hikaye atsın atmasın farketmez.

lviv e gitmek bile suç olmuş :D Ucuzaq niye gitmesin adam? Avrupalılara beni ülkenize alın diye yalvarıp, üzerine bir de bilmemkaç euro vize parası verene kadar gitmesi kolay, gelmesi kolay kasmayan ülkeye gidiyor işte. Adam orada iyi para harcıyor, avrupa'ya gidip parası yetmedi diye 30 kişinin koğuş mantığıyla kaldığı hostellerde sürüneceğine o paraya krallar gibi ev tutup takılıyor işte.

instagram, feysbuk vs. yalnizca aractir, aygittir.

sizin gozleminiz, bu durumu yakin zamanda kitlesel bir vaziyet olarak, kalabaliklarla duymsamanizla meydana geliyor. kalabaliklarin golgeli suretli taklitli karikaturlu, komiklesen, taklit edileni unutturan kuru gurultusunden rahatsiz oluyorsunuz.

malumunuz (bkz: yuppie )diye bir kavram var. 80'lerden sonra neo-liberal donusumlerle ve yozlasmayla birlikte neredeyse ussel (eksponensiyal) olarak kitlede yayilan davranislar, dusunceler bunlar.

bugun universiteden mezun olanlar kendini beyaz yakali dedigimiz (yuppi'lige iliskin diger bir tabir) siniflandirmanin, yasam bicimin icine dahil olmak uzere hazirliyor. bu kitlenin kendi icinde makbul, takdir edilen, kucumsenen, azimsanan, hakir gorulen dusunus kaliplari, davranis kaliplari, akimlari var. hayatlarinin ozunde bu gordugunuz "geziyorum imajlari", "leziz yemek yiyorum imajlari", "kaliteli(?) yasiyorum imajlari", "kaliteli(?) bir beserim imajlari" kok saliyor. kendilerini bunlarla oyaliyorlar.

farkli bir bakis acisina da suradan ulasabilirsiniz:
politikaakademisi.org
not: zamaninda emrah goker de iliskili kavramlari, tipolojiyi eksisozluk'te vesair sosyal medya mecrasinda epeyce irdelemisti, ama silmis galiba onlari.

akşamdan karar vermek mi?
bazen kararsız kalınca, daha önce mağazada gördüğüm bir parçayı almak üzere, ona uyumlu birşey giyiyorum. sonra gideceğim yere varmadan o mağazaya uğrayıp eksik parçayı tamamlıyorum.
ikizler burcuyum,
sevgiler.

"Ne giyeceğinize akşamdan mı karar veriyorsunuz?"
- Bazen evet bazen hayir.
"Diyelim akşam karar verdiniz sabah değiştiriyor musunuz?"
-Canim isterse değiştirebiliyorum.

nasıl ya, ne demek pantolon-ayakkabı uymadı diye eve döndüm? öyle bir lükse sahipseniz en başta neden kalkıp dışarı çıkıyorsunuz ki?

benim 4-5 tane kot pantolonum, 2-3 tişört ve 2-3 gömleğim var. ne giyeceğime önceden karar vermiyorum. giyeceğim sabah hangisi temizse ve giyilebilir durumdaysa onu giyip çıkıyorum.

Akşamdan karar veriyorum, sabah eğer biraz geç uyanırsam bu karara uyuyorum,
ama vaktinde uyanabilirsem düşünecek vaktim de olduğu için acaba gerçekten giysem mi yoksa başka mı giysem diye düşünüyorum.

3-4 pantolonum var zaten düzenli giydiğim ki bi pantolonu bi kez giymeye başlayınca bi süre kirlenene kadar onu giyiyorum zaten ceplerini teker teker değiştirmemek için her gün.

Onun dişinda standart olarak tişört ve kapşonlu giyiyorum, onu da içime o gün ne eserse onları giyiyorum. Tişort genelde cekmecede en üsttekini almak şeklinde, sweatshirt de işte o gün hangi tasarim hoşuma giderse

dolabım tamamen uyumlu şeylerle dolu. yıkama ve ütüleme konusunda aksaklık yaşamadıysam ne giyeceğim derdi yaşamıyorum; kafama göre seçtiğim herhangi bir üst ve alt uyumlu oluyor.

Bir bayan olarak benim ayakkabım uymadı diye şuana kadar eve dönmüşlüğüm olmadi hiç. Güzel giyinirim. Sabah canım ne isterse onu giyerim. Akşamdan hazırlamak nedir anlam veremem. Çok önemli bir toplanti davet parti vs gibi birsey olursa kafamda önceden planlarım ama yine de aynısı olmaz ona yakın birseyler ya da tamamen zıt birsey de olabilir.

Çorabımdan çantama ayakkabıma kadar her şeyime akşamdan karar verip hazırlarım.

O günün hissine göre karar vermek için sabah bakmak gerekiyor.

Çoğu zaman evet, bazen modumda olmadığımda, sabah pencereyi açıp ona göre kıyafetimi ayarlıyorum. Ancak yarınki işim önemliyse her şeyi hazırlarım akşamdan.

hayır sabah ruh halime göre karar veriyorum,genelde öğlen, en geç akşam pişman oluyorum ama geçiyor. bu sabahların sağlıksız ruh halinden mütevellit günün sonunda eşofmanla bara gitmişliğim,döpiyesle çimlere serilmişliğim oldu. yine de hiçbir kuvvet milyon dolarlık akşamlarımı ertesi günün kıyafetlerini seçmek için harcamama sebep olamadı.

genelde evet. Geceden ne giyeceğim kafamda bellidir.

Etli kuru fasulye yapılabilir

tas kebabı yap , kolay ve lezzetli.

Sac kavurma yapardim valla ben olsaydim.

Sac kavurma *-*

Kavurma yap geç..

1-2 soğanı 4'e böl, içine at miss.

www.neotroygames.com Guzel bir kutu oyunudur 2 kisi icin, oneririm.

Uno süper oyun ama 3-4 kişiyle daha güzel oluyor

amiral batti

Sos oynayın. Xox de olur.

Yl bilim sınavlarina hazırlanırken doktora yapan bir arkadaşımin tavsiye ve deneyimlerinden anladığım kadarıyla ilgili olduğunuz konu hakkında bir şey üretip/tartışıp doğru ya da yanlış bir veriye/yargiya akademik dilde ulaşıp ulaşmayacağinıza bakıyorlar galiba. Keza bi hocam da doktora sinavinda sadece 1 soru sorduğunu ve tartisiniz şeklinde bitirdiğini demişti. Dolayısıyla bence konulariniza teorik anlamda ve gerek varsa pratik açısından iyi bir hakimiyet gerek. Yine konuyu yazılı/ sözlü kendi düşüncelerinizi alaninizin ustadlarinin bilgileriyle harmanlayip sunabilecek bir seviyede olmak gerek bence.

Sınava gireceğin bölüme git. Oradaki mevcut doktora yapanlara sor. Hiç çekinmene gerek yok.

2. cilt suç ve ceza.

Oblomov. Su gibi akmıştı.

genc werther’in acıları

Turgenyev'in İlk Aşk öyküsünün içinde olduğu öykü kitabı.

İki büyük dünya sistemi hakkında diyalog, galilei.

Yok.

Bahsetinginiz şey teoloji oluyor sanırım. Ne yazık ki Türkiye'de hiç duymadım, görmedim.

Bence bunun için dinler tarihi alanında tezli/tezsiz yl en güzeli. Alana girip tüm dinleri inceleme imkanin oluyor hem hoca/ okul yonlendirmesiyle okuma listeleri az buçuk sekilleniyor. Ama bunun için objektif bi okul/ hoca yonergesinde gitmek en iyisi. Ha yl olmadan ben kendim gideyim dersen o da mantıklı ama kendi başına olunca çok çok hevesli olmadığın müddetçe devamlılık sağlanamiyor. İş/ gelecek/ zaman kaygimin olmadığı bir donemde benim de uygulamak istediğim bir yol.

Edit: Çocuklar için bilemedim ama:/

Buz sürüp sökmeyi deneyebilirsin bu tarz yapışkanları kolaylıkla söküyorlardı youtube vidyolarında

fön makinesi ile ısıtarak sökmeyi deneyin, daha son iz kalan yeri cif ile temizlersiniz ama boyamak daha mantıklı olacaktır.

Ben olsam orayi komple kaplayacak bir dünya haritası/ tablo ya da bezden/kilimden örtüler var onlarla kapatırdim. Misal:
encrypted-tbn2.gstatic.com

encrypted-tbn2.gstatic.com

encrypted-tbn3.gstatic.com

Edit:
Ayy ne kaa güzel şeyler varmış misal:
encrypted-tbn2.gstatic.com

Sancaktar?

Alemdar:bir askeri birliğin önünde bayrağı ya da sancağı taşıyan kimse ?

Evet

Valla dedikodu psikolojik bir sorundan ziyade karakterle ilgili. Ben dedikoduyu sevmediğimden bu tarz birinden de hoşlanacagimi sanmıyorum. Obsesifliğin ne derecede ve neye karşı olduğu onemli biraz. Garip davranışlari varsa ve rahatsiz ediyorsa devami gelmwz galiba.

100 metre kosu rekoru kirdirabilir. Kac kac kac...

psikolojik soruna bağlı.

bir kız tanıyordum mesela, sürekli "2 yaş sendromu"ndan ve o dönemde sevilmediği için b*k gibi biri olduğundan falan bahsediyordu. bir kez olsun güldüğünü görmedim. uzun bir kışın ardından ilk kez güneşin sıcaklığını hissettiğimiz bir gün, kazak giydiği için neredeyse ağlayacaktı "bu ne yaaa ne biçim sıcak" diye. böyle hiçbir şeyden keyif almayan, her şeye tepkili, istisnasız her konuda herkesi suçlayan ve daima "kurban" olduğuna inanan biriydi. böyle bir psikolojik sorunla asla baş edemem, hiç uğraşamam.

yok kızın anksiyetesi vardır, sosyal fobisi vardır, duygusal açıdan azıcık dengesizdir vs. o zaman çok sorun değil. yani özünde taşların sağlam olduğuna inanıyorsam soğumam. bazı insanlar dönem dönem psikolojik rahatsızlıklar yaşar, sonra kurtulur. kurtulmasa bile nispeten normal şekilde yaşamaya devam edebilir. bazıları ise çok abuk bir kafa yapısına sahip olur, hiçbir zaman düzelmez çünkü düzelmek istemez. öyle biriyle muhatap olmak dahi istemem.

evet
aksini düşünebilen sorunludur aga

Eskiden olsa kesinlikle ''Soğutmaz!'' derdim ama ne yazık ki aynı şekilde düşünemiyorum. Her ne kadar vermiş olduğunuz tipte örneklerin dışında biriyle birlikte olmuş olsam da anladım ki olmuyormuş.

Soğutur tabi kimse sorunlu bir ilişki yaşamak için hayata gelmiyor. O takıntı yaptığı kişi sen de olabilirsin, hayatın sürekli izleniyor birilerine soruluyor. İletişim kurmakta ısrarcı. Çok kötü bir durum 2 taraf için de.

Soğutur. Aile, arkadaş, dost, akraba, hoşlanılan kişi, sevgili kim olursa olsun katlanamıyorum ben.

Soruna bagli.
Cogunlukla evet.

Sogutur. Basimiza is almayalim derim.

Kesinlikle evet. Herkes yeterince sıkıntılı, başka bir sıkıntıyı daha çekmek istemem.

Ben destek olmaya çalışırım, problemli olması onu vebalı yapmaz. Bunu yaparken de kendimden vazgeçercesine üstüne düşmem. Aradaki dengeyi iyi kurmak gerek.

bu ozelliklerin farkindaysan uzun vadede bu tarz ozellikler sana daha cok batmaya baslayacaktir. Teoride o insanin zamanla degismeyecegini varsayarak yorum yapiyoruz ama bazi insanlar da hakkaten degismez bu diyorsun, acik fikirli, dusunebiliyor ve biraz da kulturluyse denenir.

evet kesinlikle. koşarak uzaklaşırım

psikolojik sorunun ne olduğuna bağlı.

eksisozluk.com

eksisozluk.com

Ahmet Hamdi Tanpınar
Yaşar Kemal
Murathan Mungan
Kemal Tahir
Tarik Buğra
Buket Uzuner
Sait Faik

Tomris Uyar
Nilgün Marmara
Vüsat Obener
Sevgi Soysal
Bilge Karasu
Sait Faik
Vedat Türkali

Muhafazakar yazarlar, yazar değil mi?

Selim İleri
Ayfer Tunç
Vüs'at O. Bener
Adalet Ağaoğlu
Kemal Tahir

Latife Tekin
Oğuz Atay
Vüs'at O. Bener
Attila İlhan
Tezer Özlü
Vedat Türkali
Bilge Karasu

Orhan Pamuk

Reşat Nuri güntekin - kan davası

@black holes in the sky, yazarlıklarına bir şey demiyorum. Ben sevmiyorum.

+Beirli bir kitap ismi önerisi de şükela olur. Mesela Yaşar Kemal okumamanın açlığını çekiyorum. Hangi kitabından başlanmalı gibi.

Orhan Kemal

Valla ben Yasar Kemal' in ince kitaplarini okudum. Komple uzunlari kafamin rahat olacagi belirsiz bir tarihe erteliyorum:/
Bu sebeple kısalardan önerilerim:

Kuşlar da gitti
Tek kanatlı bir kuş
Ağrı Dağı Efsanesi
Teneke
Binboğalar Efsanesi
Hüyukteki Nar Ağacı
Yılanı Öldürseler

hasan ali toptaş okunabilir. Sonra Ahmet Altan belki Ahmet Ümit.

Yaşar Kemal:
İnce Memed
Dağın Öte Yüzü
Fırat Suyu Kan Akıyor Baksana

Adalet Ağaoğlu:
Dar Zamanlar Üçlemesi

Ferit Edgü:
Hakkari'de Bir Mevsim


Türk edebiyatından özellikle sevdiğim birkaç kitabı yazdım. Ayrıca İhsan Oktay Anar, Yusuf Atılgan, Oğuz Atay ve yukarıda bahsi geçen birçok yazarın da çok güzel eserleri var.

evet

göbekli olmakla alakası yok ama evet hissediyordum(eskiden göbekli idim)

Göbekli değilim ama bunu ben de hissediyorum.

Denedim hissetmedim simdi.
Gobekliyim.

Parmak uclarindan da nabizi hissedersin. Ayni elini baska bir yerine yaslayip deneyebilirsin.

Göbekliyim, hiç tanıdık gelmedi bu durum. Şaşkınım hatta şu an nasıl fark edebildi bu kadar adam bunu diye.

ben bacak bacak üstüne attığımda bacağım bile sallanıyor kalp atışımla sen ne diyon? kalp bu... bildiğin dalgıç pompa.

Ben hatırlamaya çalışıyorum da sanırım ağırlıklı olarak ipek ongun ve dünya klasiklerini okuyordum.
Bence siz de ipek ongun ve Jules verne, Dickens, jose mario de vasconcelos filan alabilirsiniz. Yine sait faik in öyküleri de olabilir. Jack london vs de.

İş Bankası'nın Dünya Çocuk Klasikleri setinden kitaplar alabilirsiniz. Uygun bu yaş grubuna göre.

Ben de tam bir "guilty pleasure" olsa da ipek ongun okuyordum o yaşlarda.

ilgi çekici, renkli aksesuarlara da bayılıyorlar. orjinal kalemkutular, minik çantalar, takı gibi.

Kardeşim tam o yaş grubunda. Ona göre düşünüyorum da bu neslin çocuklari ipek ongun falan sevmiyorlar.

Kitap olarak harry potter okumadılarsa alabilirsiniz. Ya da açlık oyunları da olabilir mesela. Bu tarz gençlik kitaplarının tam okunacaği yaş. Percy Jackson serisi olur, talihsiz serüvenler dizisi olur, ulysses moore diye bir seri vardı mesela bu kadar popüler değil maalesef. O da baya iyidir.

Momo
Şeker portakalı
Sefiller
Fareler ve insanlar

Ben o donemde bunlari okumustum.

Sanırım kız imam hatip lisesi okul. Kırmızı pazartesi diyeceğim ama bilmem ki...

imam hatip değil ama görece muhafazakar bi okul, öğrencilerim iyidir ama sorun yok o konuda

ölü ozanlar derneği

Bu çocuklar Harry Potter'ı okumadan izlemiş nesildir büyük ihtimalle. Harry Potter okuyun beraber, hem mitoloji göndermelerine bakarsınız hem arkadaşlık doğruluk bıdı bıdı altmetinlerini okursunuz hem de çocukların ilgisini çeker.

mormorik

Anne Frank'in günlüğü? Yazar da öğrencilerinizle aynı yaşta. Ayrıca bize okulda hiç İkinci Dünya Savaşı okutulmadığı için ben çok kırgınım eğitim sistemine, bu vesileyle öğrenmiş olurlar.

O yaşlarda beni en çok etkileyen romanlardan birisi Çalıkuşu olmuştur. Hem Türk tarihi, hem de kadının toplumdaki yeri üzerine konuşabilirsiniz. Kadın demişken, Woolf'tan Kendine Ait Bir Oda'da o yaştaki kızlar için etkileyici olabilir.

Bülbülü Öldürmek de hoş bir tercih olabilir. Siyahilerin maruz kaldığı ayrımcılık ve adalet kavramı üzerine konuşulabilir. Belki bazı öğrencileriniz hukuk okumaya karar verir :)

charles dickens-büyük umutlar
robinson crusoe

dünyanın merkezine seyahat,
80 günde devri alem

ve jules verne'nin diğer kitapları....